Biz Kardeşiz

Henüz 3 yaşında yağmulu bir bahar günü tanışmışlardı Aslıhan ve Nagihan. İkiside daha çocuktu. Birbirlerini sadece oyun arkadaşı olarak görüyorlardı. Yıllar yııları kovaladı ve okul yaşları gelmişti. Anaokuluna başlayacaklardı. Aynı okulda okumaya başladılar. Arkadaşlıkları daha da gelişti artık sürekli beraberlerdi. Okulda herşeyi birlikte yapıyorlardı. Derkan anaokulu bitti. onlar ilköğretime başladıklarında ayrılacaklarını düşünüyordu. Ama ayrılmadılar. Yine birliktelerdi. Ve aynı sınıf. Herşeyleri ayıydı. Görenler onları kardeş sanıyordu. Onlar sa “evet biz kardeşiz” diyorlardı. 5 yılı daha birlikte geçirdiler. Sıra ortaokuldaydı. Aslıhan ayrı bir okula Nagihan ayrı bir okula gitti. Çok ağlıyorlardı ayrıldıkları için. İkiside isyan etmişti bu duruma. İkiside ders çalışmıyor ikiside okula gitmiyorlardı. En sonunda aileleri dayanamayıp okul değiştirdiler ve Nagihan Aslıhanın yanına gelmişti. İkisi birlikte olunca adeta okulu fethetmişlerdi. Okul dışındada sürekli beraberlerdi. Gece sabahlara kadar sohbet ediyorlardı ama hiç bıkmıyorlardı birbirlerinden. İkisi bir sırdaş bir kardeştiler. Birbirlerine kardeşlerinden çok önem veriyorlardı.Bir akşam yemeğinde Aslıhan`ın babası başka bir şehire taşınacaklarını söyledi. Aslıhan hemen koşarak nagihana söyledi. Fakat Nagihan inanmıyordu. Şaka yapıyorsun diyordu. Taki Aslıhanların evini taşıyacak olan kamyon gelene kadar. Nagihan kamyonu balkondan gördü. Koşarak Aslıhan’ın yanına indi. İkiside ağlıyordu. Ayrılmak yoktu hiç planda. Onlar beraber lise ve üniversite okuyacak ,beraber evleneceklerdi. Ama ayrıldılar.Onlar birbirlerine en çok ihtiyaçları olduğu yaşta ayrılmışlardı.Artık Aslıhan ve Nagihanın arasında kilometreler vardı. İstedikleri zaman görüşemiyorlar istedikleri zaman göremiyorlardı birbirlerini. Her görüşmede ağlıyorlardı biz eski günleri istiyoruz diye. Ama nafileydi bu ağlamaları. Yapacak birşey yoktu. Artık Nagihan bir şehirde Aslıhan başka bir şehirdeydi.her ne kadar telefonla ve internetle görüşselerde yetmiyordu. Onlar alışmışalrdı yüz yüze konuşmaya. Artık onları ayakta tutan sadece bir hayaldi. Üniversiteyi aynı şehirde okuyacaklar. Onlar kararlılar bunu hayal olmaktan çıkaracaklar.. ve ikiside psikolog olacaklar...ONLAR KARDEŞLER...BU KARDEŞLİK HİÇ BİTMEYECEK